będziemy latać, biegać, skakać... wiatr we włosy wplatać..

            Cały ten rok.. już chyba nie mógł być lepszy! Nic dodać nic ujać. Wzbogacona o nowe doswiadczenia, napełniona samymi pozytywnymi wspomnianiami, mogę zaczac kolejny rok- niech będzie tak dobry jak ten :))

Poznałam wielu ciekawych ludzi, bez których nie wyobrażałabym sobie teraz życia. Zdałam sobie sprawę, że dla wielu z nich jestem kims ważnym. Osiągnełam cos, z czego jestem teraz bardzo dumna :)) doswiadczyłam czegos, czego nikt mi teraz nie może zabrac. Byłam w miejscach, których przez bardzo długo nie będę mogla zapomniec.

Wspomnienia zostaja na zawsze :) mimo tych gorszych dni, wiekszosc czasu naładowana byłam pozytywna energia przechodziłam z dnia na dzien. Żyłam dalej. I choć nie zawsze szło tak jak isć powinno, stawiałam kropkę po skończonym dniu, odwracałam kartkę i zaczynałam wszystko od nowa. :) nie żałuję prawie niczego, co zrobiłam, choć często zdarzało mi się nie zachować zdrowego rozsadku i być lekkomyslna :) dziekuje wszystkim, którzy potrafia wskazac mi odpowiedni kierunek drogi, która powinnam podażać. Dziękuje wszystkim po prostu za to, ze byli, sa i mam nadzieje, ze już zostana :)

Dla mnie rok ten jest ostatnim rokiem beztroskiego dzieciństwa, słodkiego lenistwa w szkole i teoretycznego braku odpowiedzialnosci :) niech więc będzie jeszcze lepszy od poprzedniego.

A dzis trzeba uczcic to, ze wszystko wyszlo tak jak powinno wyjsc!:D

..swiat to fajne miejsce..powinnismy o niego walczyć...

Dzis to mnie naszło na refleksje  :)) w ciagu całego dnia znalazlam się we wszystkich możliwych nastrojach- od zmarnowania, otępienia i goraczki, przez zdezorientowanie i płacz, aż  do dziwnej euforii niespożytej energii, pełnego optymizmu i nagłego przypływu pozytywnych emocji:)) na szczescie tak mi zostało.

            Do jakich nowych wniosków doszłam zainspirowana przeżyciami dzisiejszego dnia? ;) Strasznie emocjonalnie podchodzę do niektórych spraw. Za dużo mówię. I szybko przywiazuję się do ludzi. Tak własciwie.. nic nowego ;)

Dzisiaj ogarnał mnie taki nagły przypływ uczuć. Może lepiej byłoby nie czuć nic albo cofnać czas? Ale czy gdybym miała zaczać wszystko od poczatku, poszłabym w innym kierunku? Chyba nie. A nie czujac nic, łatwiej byłoby panować nad samym soba, ale życie byłoby puste. Swiat, gdyby nie był zagadka, nie byłby już intrygujacy. Tak więc musi być.

I nauczyłam się chyba być bardziej ostrożna:) uswiadomilam, ze na swiecie nie tylko dobrzy ludzie zyja. Żeby nie wybiegać myslami za bardzo w przyszlosc. Próbować nie dawać się wkręcać. I zeby nie starać się szukac przyczyn ani tlumaczyc swojego zachowania. po prostu być ;)

Czasem tylko potrzebuję, żeby ktos mnie przytulił.. i jednoczesnie, czasem nawet nieswiadomie pozwolił mi się poczuć kims wyjatkowym. Tak po prostu:))

Poza tym byłam w operze z osiołkiem mym :p i było bardzo sympatycznie:))) wkońcu nauczymy się przechodzenia na zielonym swietle i nie będziemy czekać już na niebieskie? :p  złapiemy orientacje w terenie i będziemy czekać na autobusy? :p hihi buzka :* i dzieki Jogus :*

            Pełna wrażeń, naantybiotykowana i zrefleksjowana ide spac ;) to, wbrew pozorom, był bardzo miły dzień :)

Już całkowicie wczułam się w swiateczny nastrój: )) choinka ubrana, prezenty prawie spakowane, ciasta upieczone. Lubię swięta. Kiedy, jak nie w swięta, znaleźlibysmy chwilkę czasu, żeby spotkać się z rodzina? Choć często zdaje się to być uciażliwe, tak naprawdę wzmacnia więzi:)) ludzie sa szczęsliwi i zarażaja tym wszystkich wokół : ))

A ja od niedawna mam potrzebę wyrażania swoich uczuć : )) Ostatnio ogarniają mnie same pozytywne emocje. Żyję w swoim małym swiecie dostrzegajac jedynie pozytywy. Na pierwszy rzut oka, nie ma się czym martwić, jest fajnie. Zdaje mi się jednak, że to może mieć mniej efektowne zakończenie. A na razie nie mogę sobie tego uswiadomić. Ja po prostu nie chcę schodzić na ziemię. Po co mysleć o przyszłosci, skoro można cieszyć się chwila?

Początkowo cała ta sytuacja była czyms niemożliwym. Wszystko co nieosiagalne jest jednoczesnie intrygujace. Co za tym idzie? Z niczego tworzy się cos.

Wiedziałam, jak powinnam się zachowywać. Tak też się zachowywałam i nie sprawiało mi to większych problemów. Nie musiałam nawet udawać, po prostu czułam, że tak musi być.

Jednak po pewnym czasie, cos zaczęło się zmieniać. Stałam się bardziej otwarta. Chyba zaczęłam bardziej ufać. Potrafiłam spojrzeć na całą sytuację z zupełnie innej strony.

Po posunięciu się krok w przód i dogłębnym przeanalizowaniu sytuacji, wszystko zdawało się być pod kontrolą. To była gra. Gra, która uswiadomiła, że nie zawsze można być konsekwentnym w swoich działaniach. Gra, która dostarczyła nowych wrażeń, doswiadczeń.

Jednak gra przestaje być gra, gdy pojawiają się uczucia. A granica, między jednym a drugim zaciera się w miejscu, które bardzo ciężko oznaczyć.

Kto powinien wykonać kolejny ruch? Kiedy jeden z graczy powinien się wycofać? Obie strony chca grać. Jednak czy warto? Na razie wydaje mi się, że tak. Jednak czy nie dojdzie do momentu, kiedy jedna ze stron zacznie grać uczuciami? wiem, że dalej chcę grać :)

Chyba ten cały swiateczny nastrój mnie tak nastawił : ))

Miotana tysiacami przeroznych uczuc. Szczesliwa. wkoncu po to jest ten swiat, aby robic to, na co ma sie ochote- oczywiscie w granicach rozsadku ;)) Aby zyc chwila i czerpac z niej korzysci. Choc na pozor bylo to czyms zakazanym, stajac sie osiagalne dostarczylo nowych wrazen, doswiadczen. Moze dlatego to zrobilam, ciagnelo mnie do tego, co niepewne, niezbadane. Czego konsekwencji nie da sie przewidziec. Co dostarcza dreszczyku emocji, nutki adrenaliny. Jest mi z tym dobrze, bo przeciez wszystkiego trzeba w zyciu sprobowac ;) To byl bardzo mily wieczor:)

"rob co chcesz i niczego nie zaluj"

"bo lepiej zalowac czegos co sie zrobilo, niz czegos, czego sie nie zrobilo" -> choc tez nie zawsze.